بیوگرافی Jessica Chastain

آخرین بروزرسانی: 25 ژوئن 2020

جسیکا چستین Jessica Chastain با نام کامل جسیکا میشل چستین در تاریخ 24 مارس 1977 برابر با 4 فروردین 1356 در ساکرامنتو، کالیفرنیا، آمریکا به دنیا آمده و در یک خانواده ی متوسط در در محله های جنوب کالیفرنیا بزرگ شده است. مادر او جری چستین، اصالتا اهل کانزاس می باشد و ناپدری او نیز آتش نشان بوده است. او از سن 9 سالگی شروع به آموختن رقص کرد و تا 13 سالگی نیز در یک گروه رقص عضو بوده است.

بیوگرافی
فیلم شناسی
آدرس شبکه های اجتماعی
آلبوم تصاویر

Jessica Chastain در شهرستان ساکرامنتو، کالیفرنیا به دنیا آمده و بزرگ شد، و از کودکی به بازیگری علاقه نشان داد. در سال 1998، او اولین نقش رسمی خود را با بازی در نقش ژولیت اثر ویلیام شکسپیر ایفا کرد. سپس برای تعلیم در رشتهٔ بازیگری به مدرسه جولیارد رفت، و پس از آن با جان ولز تهیه‌کنندهٔ تلویزیون وارد قرارداد شد. او بارها در مجموعه‌های تلویزیونی مختلف، از جمله نظم و قانون: دادگاه با هیئت منصفه، نقش‌های مکرر داشت. همچنین در سال 2004 نقشی از باغ آلبالوی آنتوان چخوف را روی صحنه برد و در سال 2006 نقشی از تراژدی سالومه اثر اسکار وایلد را روی صحنه بازی کرد.
اولین نقش Jessica Chastain در یک فیلم، مربوط به بازی در فیلم جولین در سال 2008 بود، اما شهرت او در سال 2011 و پس از بازی در چندین فیلم، از جمله پناه بگیر و درخت زندگی رخ داد. بازی وی در فیلم خدمتکاران که در سال 2011 پخش شد، منجر به نامزد شدن وی برای جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد.
در سال 2012، او بابت بازی در نقش یک مأمور سی‌آی‌ای در فیلم سی دقیقه پس از نیمه‌شب یک جایزه گلدن گلوب برنده شد و نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن نیز شد. در همان سال، او اولین نقش خود را در تئاتر برادوی نیز بازی کرد. بازی در فیلم‌های میان‌ستاره‌ای و مریخی برای او درآمد فراوان به همراه آورد، و پس از آن به خاطر بازی در یک سال بسیار خشن 2014، دوشیزه اسلون 2016 و بازی مالی 2017 نیز مورد ستایش قرار گرفت.
Jessica Chastain بنیانگذار شرکت تهیه‌کنندگی سینمایی فرکل فیلمز است که با هدف ترویج گوناگونی در فیلم‌ها ایجاد شد. چستین در مورد مشکلات سلامت روانی، برابری جنسی و رفع تبعیض نژادی بسیار فعال است. همسر او، جیان لوکا پاسی د پره‌پوسولو، در زمینهٔ مد فعال است.
در سال 1998، چستین اولین اجرای حرفه‌ای خود را با بازی در نقش جولیت، در اجرایی از رومئو و ژولیت که توسط یک کمپانی هنری منطقه خلیج سانفرانسیسکو بر پا شده بود، انجام داد. این اجرا نهایتاً باعث شد که در آزمون هنرآزمایی مدرسهٔ جولیارد در نیویورک شرکت کند، و با یک کمک‌هزینهٔ تحصیلی که توسط رابین ویلیامز اهدا شده بود به این مدرسه راه یابد. در اولین سال حضورش در جولیارد، چستین از اضطراب رنج می‌برد و نگران بود که از این مدرسه بیرون انداخته شود، به همین خاطر بیشتر وقتش را صرف مطالعه و تماشای فیلم می‌کرد. زمانی که در سال دوم تحصیلش در جولیارد، در یک نمایش موفق مرغ دریایی نقش‌آفرینی کرد، اعتماد به نفس خود را به دست آورد. در نهایت در سال 2003 او با مدرک کاردانی در رشتهٔ هنرهای زیبا، از این مدرسه فارغ‌التحصیل شد.
به رغم توجه رسانه‌ها، Jessica Chastain در مورد زندگی خصوصی‌اش بسیار محتاط بوده و در مراسم فرش قرمز هرگز به همراه شریک زندگی‌اش شرکت نکرده‌است. او خود را شخصی خجالتی می‌داند، و در سال 2011 گفت که از انجام فعالیت‌های فردی مثل راه بردن سگ‌ها یا نواختن اوکلله بیشتر لذت می‌برد تا رفتن به مهمانی. او ایزابل هوپر را، که زندگی شخصی موفقی را هم‌زمان با بازی نقش‌های آنچنانی داشت، به عنوان فردی مؤثر بر سبک زندگی خودش یاد کرده‌است.
Jessica Chastain به حیوانات علاقهٔ زیادی دارد و خودش هم یک سگ بی‌پناه را به خانه آورده‌است. او مدت زیادی از زندگی‌اش را به ماهی‌خواری گذراند، اما پس از یک سری مشکلات سلامتی، به گیاهخواری مطلق روی آورد.
در دههٔ 2000، چستین رابطه‌ای طولانی‌مدت با ند بنسون، نویسنده و کارگردان سینما داشت، اما این رابطه در سال 2010 به پایان رسید. در سال 2012 او رابطه‌اش با جیان لوکا پاسی د پره‌پوسولو را آغاز کرد؛ جیان لوکا یک کنت ایتالیایی از خانواده‌ای اشرافی است که یک برند پوشاک با نام مونکلر را اداره می‌کند. در 10 ژوئن 2017 این دو در ملک خانوادگی جیان لوکا در ایتالیا با هم ازدواج کردند. آن‌ها در شهر نیویورک زندگی می‌کنند.
چستین یک فمینیست است و بارها علیه تبعیض جنسیتی که در مورد زنان و اقلیت‌ها در هالیوود اعمال می‌شود صحبت کرده‌ است. در دسامبر 2015، او یک ستون مطلب در هالیوود ریپورتر منتشر کرد که حاوی نظراتش در مورد عدم توازن جنسی در صنعت سینما بود. همچنین در جشنواره فیلم کن 2017، چستین که عضو هیئت داوران هم بود، از تصویر منفعلی که از زنان در بیشتر فیلم‌ها ارائه شده بود گله کرد. او همچنین از کمبود منتقدان سینمایی زن شکایت کرده و این امر را سدی در راه به تصویر کشیدن زنان به شکلی که جنسیت‌زده نباشد عنوان کرده‌است.
چستین مدافع توازن بیشتر بین دو جنس در صحنهٔ سینما است، به ویژه حضور بیشتر زنان در دست‌اندرکاران پشت صحنه و در مناسب قدرتمند. در شبکه‌های اجتماعی هم چستین تلاش می‌کند ه تقویت‌کنندهٔ صدای قربانیان آزار جنسی در صنعت سینما باشد. در سال 2018، او با 300 زن دیگر که در هالیوود فعال هستند، همکاری کرد تا جنبش وقتش رسیده را برپا کنند، که حامی زنانی است که مورد آزار یا تبعیض قرار گرفته‌اند.
چستین همچنین علناً از برابری درآمد در محل کار دفاع می‌کند و چند پیشنهادی کاری که از این جهت غیرمنصفانه بوده‌اند را رد کرده‌است. در سال 2013، چستین از جنبش «پشتت هستیم» حمایت کرد که از کهنه‌سربازان ارتش ایالات متحده حمایت می‌کند، و در سال 2016 هم عضو هیئت مشاوران سازامن «با هم انجامش می‌دهیم» شد که فیلم‌ها و مجموعه‌های تلویزیونی می‌سازد که به زنان قدرت می‌بخشند. در سال 2017 چستین به همراه چندین شخصیت معروف هالیوودی در اجرایی از تک‌گویی‌های کودکان نقش‌آفرینی کرد؛ نقش چستین یک دختر 13 ساله بود که توسط عموی خود مورد تجاوز قرار گرفته بود. در این برنامه برای مؤسسهٔ خیریه‌ای به اسم نیازهای دراماتیک که به بچه‌های آفریقایی که در رشته‌های هنری فعالیت می‌کنند کمک می‌کند، کمک‌های مالی جمع شد.
چستین که خواهرش را به دلیل خودکشی از دست داده‌است، تلاش می‌کند که آگاهی در مورد افسردگی را افزایش دهد و از کسانی که از آن رنج می‌برند حمایت کند. او از سازمان‌های خیریه‌ای که به بهبود سلامت روانی می‌پردازند حمایت می‌کند و با سازمان غیرانتفاعی روی بازوانش بنویس عشق کار می‌کند که مخصوص کمک به دانش‌آموزان دبیرستانی است که هویت جنسی یا جنسیتی متفاوتی دارند، تا بر احساس عدم امنیت خود غلبه کنند. خود چستین در زمان کودکی به خاطر موهای قرمز و صورت پر از کک و مکش متلک می‌شنید و اینک در برابر قلدری و تمسخر اندام می‌ایستد. چستین همچنین برای دسترسی زنان به بهداشت باروری به شکلی قابل استطاعت تلاش می‌کند، و در سال 2017 مجلهٔ ورایتی بابت همکاری‌اش با سازمان فرزندپروری تنظیم‌شده از او با افتخار یاد کرد.
در سال 2015، روی پورتر نویسندهٔ مجلهٔ این استایل در توصیف شخصیت چستین در پشت دوربین چنین نوشت که «او بلوغ یافته‌است، چیزی که همیشه در هالیوود نمی‌بینیم؛ پاسخ‌های صادقانهٔ ناخودآگاه می‌دهد، و عمق نگاهی ددارد که نزد همکارانش نادر است، و نظرات واقعی دارد.» پورتر همچنین او را از معدود بازیگرانی دانست که «تماماً وقف این هنر» هستند. اوجنیا پرتز یکی از ویراستاران ونیتی فر چستین را «حساس‌ترین و همدل‌ترین بازیگری» نامیده که تا به حال با او مصاحبه کرده‌است.
چستین در به تصویر کشیدن شخصیت‌هایی که از نظر احساسی ناتوان هستند تخصص دارد، و به بازی کردن نقش زن‌های قدرتمند اما دارای کاستی علاقه‌مند است سانجیو باتاچارا، روزنامه‌نگار، در نقش‌های او یک مضمون مشترک یافته که عبارت است از «برانداختن انتظارات جسنیتی». و دیوید الریخت از ایندیوایر او را به عنوان تنها بازیگر زن آمریکایی که همواره نقش‌هایی با «ایده‌آل‌های فمینیستی» را پیش می‌برند تحسین کرده‌است. چستین به آماده‌سازی مفصل برای نقش‌هایش اعتقاد دارد و چنین گفته‌است: «من خود را با هر آنچه بتوانم از تاریخچهٔ آن نقش مملو می‌کنم». راجر ابرت و ریچارد روپر، منتقدان سینمایی، چستین را به خاطر گوناگونی نقش‌هایش ستوده‌اند، و مجلهٔ دبلیو بابت پرهیز از نقش‌آفرینی‌های مشابه او را تحسین کرده‌است.
گیرمو دل تورو ، که چستین را در قله‌ای به رنگ خون کارگردانی کرده‌است می‌گوید که چستین «علاقه‌دارد که آفتاب‌پرست‌وار باشد» و حتی به وضعیت‌های غیرعادی هم اصالت می‌بخشد. سوفی هیوود از گاردین اعتقاد دارد که توانایی چستین در این که حداقلی از غرور را به شخصیت‌هایش راه بدهد، باعث می‌شود که شخصیت خود او در نقش‌هایش برای بینندگان قابل شناسایی نباشد. سارا کارمالی از هارپرز بازار می‌نویسد که چستین تماماً در نقش‌هایش غرق می‌شود و چنان به عمق نقش فرومی‌رود که گویی چهره‌اش هم برای هر نقش تغییر می‌کند. لیا گولدمن از ماری کلر هم او را با بازیگرانی همچون مریل استریپ و کیت بلانشت مقایسه می‌کند و می‌نویسد که چستین به هنرش بیشتر از ظاهرش اهمیت می‌دهد. همچنین بن دیکینسون از مجلهٔ ال در توصیف فعالیت‌های چستین در سال 2017 چنین نوشته‌است:

«با چشم‌هایش که غالباً مسخ‌شده به نظر می‌رسند، چهرهٔ رنگ‌پریده‌اش، و آن یال قرمز باشکوه … وی می‌تواند هر چیزی را از یک غروری سرد در مریخی و دوشیزه اسلون تا گرمای عشق در درخت زندگی و همسر نگهبان باغ وحش یا یک تعادل ناپایدار و هوش سرشار بین این‌ها در سی دقیقه پس از نیمه‌شب و یک سال بسیار خشن به تصویر بکشد.»

ووگ چستین را «بسیار دلپذیر با ویژگی‌هایی در چهرهٔ رنگ‌پریده‌اش که به آثار بوتیچلی می‌ماند و ساختار استخوانی در صورتش که کمی مردانه‌است، حتی تا زنخدان پایین چانه‌اش» توصیف می‌کند. در سال 2012 چستین در یک نظرخواهی که توسط پیتا برگزار شد به عنوان س.ک.س.ی‌.ترین گیاه‌خوار انتخاب شد. از 2012 تا 2014 او در فهرست مجلهٔ اسک من برای خواستنی‌ترین زنان قرار داشت. و در سال 2015 مجلهٔ گلمر او را جزو یکی از خوش‌ لباس‌ترین زنان سال نامید.
در سال 2012 مجلهٔ تایم چستین را جزو صد شخصیت با بیشترین اثرگذاری در جهان نام برد. همان سال، او برای عضویت در آکادمی علوم و هنرهای سینما دعوت شد، و یک عطری ایو سن لوران با نام مانیفستو را پشتیبانی کرد. در سال 2015، او سفیر جهانی شرکت جواهرات و ساعت‌های سوییسی پیاژه شد و در سال 2017 هم چهرهٔ تبلیغاتی برای عطری از رالف لورن با نام زن شد.
در بین نقش‌های او روی صحنهٔ تئاتر هم می‌توان به اجرای وارثان در سال 2012 اشاره کرد.
Jessica Chastain برای دو جایزه اسکار نامزد شده‌است: جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن بابت فیلم خدمتکاران 2011، و جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن بابت سی دقیقه پس از نیمه‌شب 2012. او یک بار بابت همین فیلم جایزه گلدن گلوب برده‌است و چهار بار دیگر هم نامزد گلدن گلوب شده‌است: جایزهٔ بهترین بازیگر زن بابت دوشیزه اسلون 2016، بازی مالی 2017، و جایزهٔ بهترین بازیگر زن در نقش مکمل بابت خدمتکاران 2011 و یک سال بسیار خشن 2014.
قد : 163 سانتی متر
بر اساس وب‌گاه راتن تومیتوز و وب‌گاه آماری باکس آفیس موجو، پرفروش‌ترین و پرافتخارترین فیلم‌های Jessica Chastain عبارتند از:
- پناه بگیر 2011
- خدمتکاران 2011
- کوریولانوس 2011
- ماداگاسکار 32012
- سی دقیقه پس از نیمه‌شب 2012
- ماما 2013، میان‌ستاره‌ای 2014
- یک سال بسیار خشن 2014
- مریخی 2015
- دوشیزه اسلون 2016
- بازی مالی 2017